Fenomeny Hipnozy

Czy zastanawiałeś się, co jeszcze kryje się w zakamarkach ludzkiego umysłu? Jakie ludzie miewają wizje, kogo w nich mogą spotkać, jakie niesie to skutki dla ich podświadomości- no i jak reagują i działają pod ich wpływem!

Czy możliwe jest, aby wewnętrzne wyobrażenia były nie sennym koszmarem, ale realnym zjawiskiem?

Tym wszystkim zagadnieniom poświęcimy kurs o zjawach i egzorcyzmach, o technikach pracy wiedźm, szeptunek i czarownic.

Zaklęcie lub zaklinanie jest magicznym aktem, który wywołuje różne  efekty i ma oddziaływać na rzeczywistość poprzez  metody liturgiczne, ceremonie lub rytuały- utrwalając działanie zaklęcia. Z jednej strony tworzą ramy zaprogramowanych wydarzeń, z drugiej dają możliwości oczyszczania swojego losu z takich nałożonych przez kogoś klątw.

Podczas tego warsztatu zamierzam podzielić się swoimi doświadczeniami, obserwacjami, technikami ochrony, które stosuję z dobrym skutkiem Podzielę się również wnioskami i zaleceniami, co robić dalej...

Informacje organizacyjne?

Termin: 14-16 listopada 2025

Cena:  870zł

05-825 Adamowizna, Dobra 4

• Godz. zajęć:
  piątek: 16:00- 20:00
  sob.: 10:00- 18:00
  niedz.: 10:00- 13:00 

Potrzebne atrybuty na kurs:

• kaptur na głowę, lub bluza z kapturem
• lustro min 20cmx20cm
• duża świeca woskowa

Zapisz się na kurs >>>

Program

Praca ze zmarłymi jest jednym z najstarszych i najbardziej uniwersalnych wymiarów ludzkiego doświadczenia. Współczesne podejścia łączą elementy psychologii żałoby, tanatologii, pracy transgeneracyjnej oraz praktyk duchowych obecnych w kulturach całego świata.

1. Psychologia żałoby i integracji straty

Najlepiej udokumentowany nurt współczesny obejmuje proces żałoby, kontynuację więzi ze zmarłym i nadawanie sensu stracie.

- Elisabeth Kübler-Ross – „On Death and Dying” (1969): pięć etapów żałoby. 
- Dennis Klass, Phyllis Silverman, Steven Nickman – „Continuing Bonds” (1996): utrzymanie wewnętrznej więzi ze zmarłym. 
- Robert Neimeyer – „Meaning Reconstruction & the Experience of Loss” (2001): praca narracyjna i odbudowa sensu po stracie.

2. Tanatologia i badania nad doświadczeniem śmierci

Dziedzina łącząca medycynę, psychologię i filozofię.

- Raymond Moody – „Life After Life” (1975): badania nad doświadczeniami bliskimi śmierci (NDE). 
- Bruce Greyson – „After” (2021): analiza setek przypadków NDE i ich wpływu na psychikę. 
- Cicely Saunders – twórczyni opieki paliatywnej: duchowe wsparcie umierających. 
- Frank Ostaseski – „The Five Invitations” (2017): duchowe lekcje towarzyszenia w śmierci.

3. Tradycje duchowe i rytuały pracy ze zmarłymi

W antropologii praca ze zmarłymi jest przywracaniem równowagi między światem żywych i umarłych.

- Buddyzm tybetański: „Bardo Thödol” („Tybetańska Księga Umarłych”) – praktyka czytania dla zmarłego, wspierająca świadomość po śmierci. 
- Chrześcijańska mistyka: modlitwa za zmarłych jako akt współczucia (św. Augustyn, św. Teresa z Ávili). 
- Tradycje szamańskie: rytuały odprowadzania dusz, uzdrawianie linii przodków (Mircea Eliade – „Szamanizm i archaiczne techniki ekstazy”, 1951).

4. Psychogenealogia i praca z linią przodków

Współczesna integracja psychoterapii i pracy systemowej.

- Anne Ancelin Schützenberger – „The Ancestor Syndrome” (1998): trauma rodowa i wzorce międzypokoleniowe. 
- Bert Hellinger – konstelacje rodzinne: przywracanie porządku miłości, włączanie zmarłych do pola pamięci. 
- Terapia transgeneracyjna: rozpoznanie i uwalnianie emocjonalnych śladów przodków.

5. Neuropsychologia i badania nad świadomością graniczną

Nowe badania nad świadomością w stanach śmierci klinicznej.

- Sam Parnia (NYU) – badania AWARE nad świadomością po zatrzymaniu krążenia. 
- Obserwacje EEG po śmierci klinicznej – wzrost spójności fal gamma, interpretowany jako zjawisko świadomości końcowej. 
- Wpływ rytuałów żałobnych na biochemię emocji – wzrost oksytocyny i serotoniny, spadek kortyzolu po symbolicznych pożegnaniach.

6. Pochodzenie magii

Na całym świecie rozwinęła się ogromna ilość wierzeń i praktyk, których celem jest wyjaśnienie kosmosu i nadanie mu znaczenia. Niemal wszystkie wczesne kultury ewoluowały w duchu światopoglądu, zgodnie z którym magia i duchowość były wzajemnie ściśle powiązane i który nadal wyznawany jest w pewnych częściach świata. Słowo „magia” wywodzi się od greckiego pojęcia mageia, mającego swój źródłosłów w terminie magio odnoszącym się do medyjskiej kasty kapłanów, którzy studiowali astrologię i wróżbiarstwo. Już naskalne malowidła wskazują, że nasi przodkowie – nawet zanim jeszcze zaczęto prowadzić pisane kroniki – trzydzieści tysięcy lat temu praktykowali magię pod postacią szamanizmu.

Zgłoszenie

.........................

Magia- mit, zaawansowana technologia, czy po prostu świadomość

Magia jest w największym skrócie, sztuką wywoływania pożądanych przez nas zdarzeń dzięki odpowiedniemu wykorzystaniu sił drzemiących w świecie natury. Ale nawet jeśli nie dysponujemy mocą wpływania na zdarzenia, większość z nas zachowała poczucie istnienia otaczającej nas magii, pomimo że współczesne miejskie, naznaczone postępem technicznym społeczeństwo niemal całkowicie zerwało kontakt z naturą.

„Magia” jest słowem instynktownie używanym przez nas do opisu oszałamiającego zachodu słońca, pokrytej liśćmi leśnej polany, czy zimowego, śnieżnego krajobrazu. Pojęcia te używamy także. przywołując idylliczne wspomnienia, takie jak niezapomniany romans czy wymarzone wakacje, albo też szczególnie ważne wydarzenia w życiu – narodziny dziecka, czy niezwykłe osiągnięcia. Wszystkie te doświadczenia, jakkolwiek różne, mają pewną wspólną cechę: poruszają nas do głębi, oczarowują, zaskakują i zachwycają.

Czasami używamy pojęcia „magia”, aby wyrazić nasz zachwyt i szacunek wobec natury i miejsca, jakie w niej zajmujemy: poczucie, że – przynajmniej w danym momencie – wszystko w otaczającym nas świecie znajduje się na właściwym miejscu. Magii doświadczamy wówczas, gdy wykraczamy poza codzienną rzeczywistość, aby doznać czegoś cenniejszego i znacznie donioślejszego od naszych „małych istnień”.

Zaświaty

Niezależnie od czasu i miejsca, magia opiera się na przekonaniu, że poza zwykłym, codziennym światem istnieje inny wymiar, obszar duchowy współistniejący z namacalną, przyziemną rzeczywistością. Kraina bóstw, duchów i innych bezcielesnych bytów jest także przestrzenią wiedzy i świętych mocy – kiedy przeżywamy „magiczną” chwilę, zostajemy jakkolwiek nieświadomie, przeniesieni do tamtego świata. W tym kontekście możemy powiedzieć, że słowo „magia” opisuje wewnętrzną naturę istnień współtworzących Wszechświat – duchowy, kosmiczny i wieczny aspekt wszystkich rzeczy.

Praktykowanie magii związane jest z nawiązywaniem kontaktu z Zaświatami poprzez szczególne rytuały i ceremonie. Ponieważ wymiar ten jest niedostępny dla poznania zmysłowego, magię określa się często jako dziedzinę „okultną” ( co dosłownie po łacinie oznacza „ukryta”). Wszelka aktywność magiczna związana jest zatem przede wszystkim z duchowym doświadczeniem ukrytych światów; doświadczenia te stanowią serce magii i kształtują magiczną praktykę.

Nowe wartości

We współczesnym zachodnim społeczeństwie przywiązującym wagę przede wszystkim do prawd rozumu, logiki i naukowych dociekań, żywa więź z Zaświatami została w dużym stopniu utracona. Choć w sensie czysto materialnym my, przedstawiciele współczesnej zachodniej cywilizacji postępu technicznego, jesteśmy zamożni, niewiele z nas czuje się w życiu spełnionych; często doświadczamy nieokreślonego uczucia braku czegoś, jednak nie jesteśmy pewni czego. Doświadczenie to owocuje poszukiwaniem sensu istnienia i prawdziwej duchowości. Zapewne właśnie dlatego zainteresowanie magią stale rośnie.

Zgodnie z magicznym punktem widzenia świat jest czymś znacznie więcej niż jedynie tym wszystkim, co jesteśmy w stanie dostrzec gołym okiem, natomiast racjonalne i obiektywne podejście nie zawsze musi być słuszne. Do ustanowienia więzi z Zaświatami konieczne jest odłożenie na bok logiki oraz rozumu i zaangażowanie emocji, intuicji, sił „irracjonalnych”. Łączenie się ze światem magii często oznacza ponowne odkrywanie języka snów o wizji, wyobrażeń i fantazji, mitów i legend, obrazów i symboli. Oznacza również przygotowanie do wkroczenia w nieznane…

Od najdawniejszych czasów magię praktykowani na całym świecie, w najprzeróżniejszych postaciach, pomimo sprzeciwu instytucjonalnych, ortodoksyjnych religii i znacznej części społeczeństwa, który szczególnie wyraźnie uwidaczniał się w różnych okresach na przestrzeni dziejów. Magia jest starodawną sztuką, w żadnym razie nie „złą” ani „złowrogą”, i odegrała istotną rolę w procesie psychicznego i duchowego rozwoju ludzkości. Nawet, jeśli to ma brzmieć niedorzecznie, gdy przyjrzymy się kulturom innym niż nasza własna, nadal możemy dostrzec przejawy myślenia magicznego, które w dużym stopniu kształtuje ludzkie życie. Na przykład Indianie postrzegają Ziemię jako żyjącego ducha, którego głos można usłyszeć w ryku wodospadu, szumie wody czy świście wiatru. Konsekwencją tej wiary jest traktowanie świata z szacunkiem i życie w harmonii z prawami natury.

Warto przyjrzeć się w jaki sposób myślenie magiczne przejawia się w mitach i rytuałach, które odegrały centralną rolę w kształtowaniu się ludzkiego społeczeństwa. Święte miejsca, różni bogowie i boginie, aniołowie, wróżki i istoty duchowe także odgrywają szczególną rolę w magii, natomiast podstawą wszystkich przejawów magicznego myślenia jest koncepcja, zgodnie z którą kosmos stanowi żywy byt, którego wszystkie części są wzajemnie ze sobą powiązane i z którego energiami możemy pracować, jeśli tylko wiemy jak.

Przeczytaj też wstęp do warsztatów obrony psychicznej >>>BHP

Zapisz się na kurs >>>